h

Column Hansaplast: Verdraagzaamheid versus schadevergoeding

7 maart 2011

Column Hansaplast: Verdraagzaamheid versus schadevergoeding

Verdraagzaamheid, dit woord schijnt niet te passen in het Udense. Erger nog, onverdraagzaamheid past beter in sommige wijken. “Nieuw” is beter wordt vaak gezegd, maar met “nieuwe wijk” gaat dat dit keer niet op. Ik zou er niet willen wonen in een wijk waar onverdraagzaamheid gepredikt wordt. Iedereen die de discussie over het huisvesten van mensen met schizofrenie een beetje heeft gevolgd zal snappen waar ik het over heb.

Over schade-uitkering wordt daar gesproken, als men mensen met schizofrenie wil huisvesten in deze nieuwe wijk. En schade hebben ze, want ik schat dat de waarde van hun huizen na de laatste commissievergadering aanzienlijk is gedaald door het optreden van sommige mensen die in deze nieuwe wijk wonen. Daar ga je dus niet vrijwillig naar toe, mijn conclusie is dat de waarde van hun woningen net zo hard zal dalen als hun verdraagzaamheid.

De hele discussie lijkt sterk op paniekvoetbal. Hebben ze zich niet echt verdiept in de materie en roept iedereen maar wat? Of is de informatie niet optimaal geweest? Gemeente en SVU krijgen de schuld. Is niet zo erg, ze hebben een hele dikke huid, die kunnen wel wat hebben. Zij zullen het zeker niet persoonlijk opvatten. Maar de reacties bij berichten op onze lokale internetnieuwsdienst zijn niet van de lucht en kwetsen meer mensen dan dat de schrijvers zelf in de gaten hebben. En dit is pas echt onverdraaglijk. Dat er petities gehouden worden in de wijk door mensen die bang zijn voor schizofreniepatiënten is begrijpelijk als er vooraf niet eerst even wat gelezen en geïnformeerd wordt. Ik ben er zeker van dat als er een grote prijs zou vallen in deze wijk dat ze wel zouden weten hoe ze aan de juiste informatie konden komen via het internet. Maar nu we het over mensen hebben moet in een keer de gemeente en de SVU over de brug komen, zelf denken is er niet meer bij.

Gelukkig hebben we een koppig raadslid bij monde van Wim Somers die voet bij stuk houd. Hij wees het college op dit probleem en wethouder Peerenboom kwam gelukkig op tijd tot inkeer. Als onze wethouder nou maar net zo eigenwijs is als ons raadslid dan komt het goed. Wim is nogal eigenwijs in deze dingen maar eigenwijs is ook wijs zei ons moeder altijd. De gemeente Uden heeft nou eenmaal een verplichting in het zoeken naar een oplossing voor deze mensen. Ga je nou een VVD wethouder een veer in zijn kont steken Hansaplast, hoor ik u denken. Ja, dat ga ik doen. Want wat goed is, is goed. Ongeacht van wie het komt. Al te vaak zijn moties van de SP hopeloos ten onder gegaan alleen omdat ze van de SP afkwamen hoe goed ze ook waren. Wij maken niet de stommiteit om een vooroordeel te vellen over een mens met schizofrenie dus ook niet over een wethouder. Als de wethouder achter dit plan gaat staan dan kan ik dat alleen maar toejuichen, dan doet hij dat goed, dan is hij in deze een goede wethouder.

Mensen met schizofrenie zijn mensen die een verleden hebben wat eender kan zijn dan aan dat van u of uw kinderen. Helaas is er ooit iets misgegaan boven in die grijze massa en daar kunnen zij ook niets aan doen. Niemand wordt expres ziek. Dat die ziekte zeer nare gevolgen kan hebben voor de patiënt is al meer dan erg genoeg. Maar het is toch werkelijk verschrikkelijk dat na een strenge en deskundige indicatiecommissie, andere mensen een oordeel kunnen vellen die nog niet eens weten hoe het ziektebeeld eruit ziet. Laat elke boerenlul een oordeel vellen over hoe een computer gemaakt moet worden en iedereen zal zijn oordeel afraden, schoenmaker blijf bij je leest. Maar een oordeel vellen over een mens mag schijnbaar iedereen, of hij of zij er nu verstand van heeft of niet. Het is van de zotte als er vergelijkingen getroffen worden met TBS patiënten en criminelen. Dan zou het tijd worden dat er eens ernstig nagedacht moet gaan worden over het ophogen van de hekken rond Huize Padua en Koudewater. Dit is natuurlijk niet nodig, de meeste patiënten doen zelf hun boodschapjes en lopen vrij rond in Gemert, Rosmalen en omliggende plaatsen. Deze mensen zijn nog te ziek om helemaal los te laten en semizelfstandig te laten wonen. Maar worden zeer zeker niet uitgesloten van de gemeenschap. Deze patiënten lopen en fietsen ook door Uden. Gelukkig voor hen kun je niet aan de buitenkant zien dat het patiënten zijn van bovengenoemde instellingen, anders zouden ze wellicht nog een bord om hun nek krijgen. Je zou iedereen de kost moeten geven waar een steek los zit, ons moeder hare soepketel zou te klein zijn.

Maar nu dreigen er mensen, die al wel zover genezen zijn dat ze zelfstandig kunnen wonen, buitengesloten te worden. Het lijkt me beter dat we binnen Uden ons druk maken om loslopende mensen die de hele boel vernielen en niet van andermans spullen kunnen afblijven. Of dat we ons druk maken over mensen die na een paar flesjes bier denken dat iedereen midden in de nacht naar hun geschreeuw en gelal wil luisteren. Dat zijn pas gestoorden en zouden niet in een normale woonwijk moeten wonen of er doorheen lopen.

“Wat gij wilt dat u niet geschied, doet dat ook een ander niet”. Helaas is deze spreuk niet meer van deze tijd. Het lijkt nu meer op, “wat gij wilt dat u niet geschied, flikt dat gauw een ander”. Meer menselijkheid zou niet misstaan in deze steeds harder wordende wereld. Als dan de mogelijkheid geboden wordt om menselijkheid te tonen door het huisvesten van mensen met schizofrenie, pak dan die kans. Probeer dan voorbij de eerste vooroordelen te kijken en probeer te zien dat ook dit geweldige buren kunnen zijn. Gelukkig wordt het initiatief gesteund door een VVD wethouder en door een bijna voltallige raad. En hier kunnen we alleen maar blij mee zijn, want wat goed is goed, waar het ook vandaan komt.

U bent hier