Maashorst

Het valt de laatste jaren op dat er steeds minder gelovigen zijn. Nu is dat niets nieuws als je het over de kerk hebt. Maar ik heb het over een ander soort gelovigen. Jawel beste lezer, we hebben vele soorten geloven en daarmee gelovigen. Ooit waren een vader en moeder trots op hun gezin en werkten hard om een goed bestaan te hebben en een goede toekomst aan hun kroost te kunnen geven. Hier geloofden ze heilig in. Dat er belasting betaald moest worden vond men niet zo erg, men kreeg er toch ook van alles voor terug.

Vooral na de 2e wereldoorlog moest er veel gebeuren en er gebeurde ook veel. De heropbouw van onze infrastructuur en woningbouw kende hoogtijdagen. Scholen waren er voldoende en goed van kwaliteit. Men was er trots op dat men zijn kinderen kon laten studeren. (ver)Trouwens, vroeger was toch alles beter! Het geloof in een betere toekomst was alom aanwezig en zodoende had men ook vertrouwen in de politiek. Wat die wijze (toen nog) mannen besloten zou wel goed zijn, zij hadden immers het beste met Nederland en haar inwoners voor. Grotendeels zal dit ook wel geklopt hebben maar ook toen was er fraude en zelfverrijking door bewindslieden. Ja ook toen werden er beslissingen genomen die sommige bewindslieden wel heel goed uitkwamen, alleen men hoorde of las het zelden.

Met de opkomst van de media hebben we allemaal heel veel kennis van wat er zoal gebeurt en besloten wordt in Den Haag, en lang niet tot ieders tevredenheid. Maar gelukkig mogen we om de 4 jaar naar de stembus om te laten weten in wie we het meeste vertouwen en geloof hebben. Wij geloven nog steeds in wat politici vertellen vlak voor de verkiezingen. Maar helaas, al decennia lang blijken er heel veel beloftes niet nagekomen te worden door politici. Zelfs oude gemaakte afspraken en ingebouwde zekerheden, waar de simpele burger trouw voor betaald heeft en waar hij toen vol vertrouwen en geloof mee heeft ingestemd zijn nu plotseling loze kreten en lege spaarpotjes.

‘Het komt allemaal door de economische crisis’, horen we onze bewindvoerders nu roepen en met een stalen gezicht zoeken zij naar de bekende zwarte pieten. Een kabinetsformatie vormen is nu het belangrijkste roepen ze in koor, maar er is schijnbaar bij de politici ook het nodige geloof en vertrouwen in elkaar verdwenen want het lukt maar niet. Is hier het spreekwoord van toepassing; “vertrouwen komt te voet en verdwijnt te paard”?
In dit geval is het paard op hol geslagen en we kunnen het nergens meer vinden. Vertrouwen en geloof zaten op dat paard maar zullen er wel ergens vanaf zijn gevallen en zwaar gewond in een greppel langs de weg liggen. Vinden en herstellen doen we dit vertrouwen niet meer. De enige remedie is; pak een nieuw paard, zet dit nobele dier in een malse weide zodat het er niet vandoor gaat met het door ons opnieuw op te bouwen geloof en vertrouwen. En dan moeten we dit paard koesteren en nooit laten schrikken, het zou zomaar weer op hol kunnen slaan.

Wie wind zaait zal storm oogsten, wie wantrouwen en ongeloof zaait zal dit ook dubbel en dwars terug krijgen. Indien politici beloven dat ze slechts werken en handelen ten dienste van Nederland en haar inwoners en deze belofte ook echt nakomen, zal iedereen weer willen werken aan een betere toekomst en daarmee automatisch aan economische groei. Hoe komt het dan toch dat ik ze niet geloof wanneer ze zoiets beloven? Zijn we iets te vaak belogen en bedrogen door onze zogenaamde leiders? Ik denk van wel.

Slechts een strenge straf op liegen en bedriegen zal onze bestuurders er van weerhouden. Weggestuurd worden met een wachtgeldregeling en oprotbonus van vele tonnen bevordert alleen maar het gedrag wat nu al als de gewoonste zaak van de wereld wordt gezien. Een ware omslag is nodig in Nederland, te beginnen bij onze politici en directies van alle banken, bedrijven en instellingen. Zij zullen het voorbeeld moeten geven, door eerlijk en betrouwbaar te handelen. Misschien dat er dan weer geloof en vertrouwen komt in Nederland.
Maar dan zal de wet moeten worden aangepast. Maar de heren en dames politici die dit keer op keer flikken en laten gebeuren zullen echt niet hun eigen strafmaat gaan veranderen. Jammer genoeg zullen wij het weer 4 jaar moeten doen zonder paard, geloof en vertrouwen. Of zou een centrumlinkse coalitie een idee zijn? Een coalitie samen met de SP. Met gelijkwaardigheid, menselijkheid en solidariteit geloof ik dat het wel eens zou kunnen lukken, en als het lukt komt automatisch het vertrouwen terug.

Hansaplast